Przecież tak nie można. Tak nie wypada. Wyjść po cichu. Niezauważonym, kiedy w naszej szkole było się tyle lat. Trzeba się pożegnać. Powiedzieć sobie „do widzenia”. Uroczyście zamknąć pewien rozdział w życiu. Złożyć najlepsze życzenia.
I zrobiliśmy to. Razem. Wystarczyło trochę chęci, zaangażowania, kilka zdjęć, nut…, metrów kabla i bajtów internetu. Nie pozwoliliśmy, by dzień Pożegnania Absolwentów w Szkole Podstawowej nr 2 w Zalasewie przemknął niepostrzeżony.
Spotkaliśmy się. Online. Powiedzieliśmy sobie kilka ciepłych słów, złożyliśmy życzenia i powspominaliśmy. Serce szybciej zabiło, głos załamał się ze wzruszenia i łza spłynęła po policzku na wspomnienie tego, co było, wspólnych chwil.
„…Ale to już było i nie wróci więcej” – śpiewaliśmy. Śmiem twierdzić, że nie, nie zgodzić się. Przecież wróci. Obiecaliśmy sobie w dniu 3 września 2015 r. – w naszej szkole tworzymy wspomnienia. I to zrobiliśmy. Stanęliśmy na wysokości zadania. To, co się zdarzyło wróci… W naszym wspomnieniu…
