Ubierasz się odświętnie – wkładasz białą koszulę, eleganckie buty… – i wiesz, że doświadczysz czegoś wyjątkowego. Czegoś, co znajduje się między światem realnym a światem magii.
Niezbyt chłodnego, późnego, listopadowego popołudnia, kiedy na niebie pojawiają się nieśmiało świecące gwiazdy, pokonujesz kilkanaście stopni, otwierasz duże, drewniane drzwi i wchodzisz do środka. Tak, już jesteś w przedsionku wspaniałego świata – w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Chwilę później siadasz w czerwonym fotelu, w sali z ogromnym żyrandolem i czekasz. Punktualnie o godzinie 18:00 gasną światła. Słyszysz delikatny dźwięk trąbki. Wstrzymujesz oddech. Czarna kurtyna powoli podnosi się do góry. Rozpoczyna się opera Engelberta Humperdincka pt. „Jaś i Małgosia”.
Jesteś widzem teatru cieni. Potem stajesz się świadkiem wygonienia dzieci z domu i ich wędrówki. Jesteś przerażony, gdy zapada mrok i gęstnieje las, gdy cichutko przemykają przez niego różne baśniowe postacie. Dostrzegasz m. in. Kota w butach, Królową Śniegu, Królewnę Śnieżkę i siedmiu krasnoludków. Zachwyca Cię Piaskowy Duszek – ogromna lalka, która pojawia się w śnie małych bohaterów. Jesteś oczarowany, gdy kroczy on w Twoją stronę, lekko dotykając ziemi, i kłania się, Tobie, małemu widzowi. Później widzisz, jak głodne dzieci zjadają kawałki chatki z piernika, jak przychodzi Baba Jaga i więzi je w swoim domu. I nie możesz nic zrobić. Bacznie obserwujesz każdy ruch Baby Jagi, mocno trzymasz kciuki za Jasia i Małgosię. Wierzysz, że uda im się uciec i wrócić do rodziców. Cieszysz się, gdy przechytrzają Babę Jagę i odnajdują swoich najbliższych.
Po co Ci to mówię? Bo tak jak Ty uczniowie klas IV-V Szkoły Podstawowej w Zalasewie w dniu 27 listopada 2015r. byli widzami niezwykłego spektaklu pt. „Jaś i Małgosia” i tak jak Ty mogli posłuchać pięknej muzyki, zobaczyć fantastyczną grę świateł i ciekawie odgrywane role. I tak jak Ty przeżywali to, co działo się na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu.
