Zapadłam w popołudniową drzemkę. Gdzieś z daleka dochodziły do mnie jednie ciche głosy dorosłych osób krzątających się po moich korytarzach. Wiedziałam, że ożyję dopiero następnego dnia, gdy rano przyjdą do szkoły pierwsi uczniowie.
Nagle usłyszałam tupot kilkudziesięciu małych stópek, radosne rozmowy i zobaczyłam, jak po schodach wchodzą wystrojone, uśmiechnięte dzieci. Szły na hol na pierwszym piętrze, na karnawałową dyskotekę. Tańczyły, tupały, podskakiwały, wirowały w rytm muzyki. A potem zniknęły w jednej z sal. Wtem usłyszałam śpiew, a za chwilę gromkie brawa. Uczniowie śpiewali znane przeboje na tle instrumentalnego akompaniamentu. Wszyscy bardzo się wspierali, a po skończonej piosence gorąco gratulowali występu. Potem znowu tańczyli; śmiało, rytmicznie i bardzo sprawnie wyginali ciała.
Po dwóch godzinach zabawy szybciutko posprzątali hol i zmęczeni, ale szczęśliwi, z uśmiechami na twarzy, poszli do domu.
A ja zostałam i czekam. Wiem, że kolejna zabawa będzie równie udana jak karnawałowa dyskoteka.
Szkoła
